Orucun ilk günü

Orucun ilk günü, kararmaya yüz tutmuş kalpte küçücük beyaz bir benektir, ilk günkü hilal gibi ince bir göz kırışığıdır. Kalbin bir ucunda başlayan bir ağartıdır.

Fakat ay nasıl gökte, gün gün büyür, ilkin bir nar, bir kalp büyüklüğüne erer, sonra daha da büyüyerek gövdeleşirse, orucun ağartısında, günler ilerledikçe, bütün kalplar bir ayna gibi aydınlanınca, birbirlerinde yansıyarak İslam topluluğun ruhunda dışarıdan gelip onları ayıran zarlar ve kabuklardan kurtularak kaynaşacaklardır. Ve bir tek kalp haline geleceklerdir.

Müslümanların kalbi, birbirinde eriyerek ve kaynaşarak bir tek kalp haline gelecek, ayın on dördü bir ay büyüklünde bir kalp halinde…

Kendinde doğruyla yanlışı bir bıçak gibi ayıran Kur‘an‘ın (ki bir adı da Furkan‘dır) indiği oruç ayı, keskin keskin, kesin kesin inanmışı inanmamıştan, akı karadan, ahiret özünü dünya köpüğünden seçerek ve ayırarak İslamlık şahsiyetinin, manevi benliğinin surları gibi insanlığın önünde ve ufkunda erişilemez ve yıkılamaz duvarlar gibi yükselecek.

Sezai Karakoç