Yol-da olmak…

Yolda olmakta bizimle beraber, yolcu olmakta bizimle beraber…

Çokça seyahat ettiğimden midir bilmem ama hep düşünmüşümdür yolları, yolda olmayı, yolculuğu, yol bulmayı, yol açmayı, yollarda olmanın kendine has hikayesinin varlığını.
Ne kadar hayatımızın içinde değil mi bu eylemler?
Toplu taşıma araçlarından kullanmadığım olmadı bu güne kadar…Çoğumuzun bende, dediğini duyar gibiyim.
Sizde bu hal neler düşündürür, neler hissettirir merak etmiyor değilim açıkçası?
O kadar çok anılar biriktiriyoruz ki hayatın tüm alışkanlığı bu döngü içinde saklı sanki.
Evden işe koşturanlar, işten eve koşturanlar, okula yetişmeye çalışanlar, eğlenmeye gidenler, pastaneye gidenler, hastaneye gidenler…Kimi otobüs, kimi tren, kimi uçak, kimi vapur, tekne, kimi tramvay, kimi metro, metrobüs her yerlerdeyiz…
En çok kitap okuyabildiğim zamanlar bu seyahatlerimde gizli.
Ama insanlarında en çok incelediğim ve tüm doğal hallerinin ortaya çıktığı zamanlar bu yolda olma halleri.
Yüzler var asık, yüzler var kızgın, yüzler var kırgın, yüzler var tebessümlü, yüzler var korku dolu, yüzler var yaşadığının farkında değil.
Bu fiziksel yolculuk insanın doğumundan ölümüne kadar da bir yolculuk hali zaten..
Dünya bir penceredir der Yunus Emre… Her gelen bakar geçer. Fani olan her şey bir vakte vabestedir.
Gelen de ağlar, giden de; ne garip…
Kafamda deli sorular!!!
Hayatta olduğumuz müddetçe hep devam edecek bir yerden bir yere yollar…
Kendi bedenimizin, kendi ruhumuzun yolculuğunu da unutmamak gerek. Bizim en çok ihmal ettiğimiz bu yolculuk ne dersiniz?
En son saçınızdan, tırnağınıza, ne zaman derin derin baktınız kendinize?
En son ruh halinizi ne zaman dinlediniz size ne söyledi, ne sordu?
Ne zaman kendinize bu yolu ben açacağım deyip giriştiniz yol açmaya? Her tıkandığınızda yapabileceğimiz güç bu…
Yolda olmakta bizimle beraber, yolcu olmakta bizimle beraber…
Yolumuz saygıya, sevgiye, paylaşmaya, hoşgörüye, samimiyete ,umuda açık olsun…
Sevgilerimle
Sevinç AYTİN